program

Założenia programowe

Zapraszam do zapoznania się z moimi założeniami programowymi, które będę rozwijał sukcesywnie w trakcie całego okresu prezentacji mojej kandydatury. Zachęcam Koleżanki i Kolegów do odwiedzania mojej strony oraz mojego profilu w social mediach, gdzie będę informował o nowościach na stronie.

1. DIAGNOZA

Znajdujemy się jako środowisko zorganizowane w samorząd zawodowy w wieloletnim głębokim kryzysie.

Traciliśmy przez ok. 20 lat wyłączność uprawnień zawodowych na rzecz radców prawnych oraz podmiotów całkowicie niewykwalifikowanych, co było zamysłem władzy dla tzw. zamknięcia systemu pomocy prawnej i unifikacji zawodów adwokata i radcy prawnego.

Straciliśmy egzaminy samorządowe, które zostały zastąpione egzaminami państwowymi.

Jesteśmy w permanentnej defensywie i żyjemy w syndromie „oblężonej twierdzy – cały czas czegoś bronimy, czemuś zapobiegamy. Nie istnieje poczucie stabilizacji w dziedzinie spraw samorządowych.

Nieuczciwa konkurencja wobec adwokatów i radców prawnych ze strony innych podmiotów działających na rynku usług prawnych stała się przyczyną pauperyzacji Naszego środowiska.

Zmiany procedur coraz bardziej redukują rolę procesową pełnomocników i obrońców.

Otoczenie polityczno-społeczne i prawne jest niekorzystne. Rządzący od wielu lat, dla osiągnięcia celów politycznych w populistycznej demagogii, deprecjonują rolę zawodów inteligenckich, jako rzekomego balastu społecznego i wrogich społeczeństwu elit.

Ostatnim bastionem prerogatyw samorządowych pozostało zagrożone sądownictwo dyscyplinarne.

Wieku adwokatów straciło zaufanie do samorządu i poczucie sensu przynależności do niego.

Musimy jednak znaleźć w sobie siłę i determinację, aby to co jeszcze zostało z samorządu obronić i umocnić, a być może z czasem odzyskać utracone pola.

2. Z JAKIM DOROBKIEM SAMORZĄDOWYM PRZYCHODZĘ

Dorobek samorządowy Okręgowych Rad Adwokackich w Łodzi, którym przewodziłem w czasie kadencji 2013 – 2016 i 2016 – 2021

Powiększenie majątku Izby – nabycie Wilii Richtera na siedzibę ORA w Łodzi.
Nowa – jak na owe czasy – formuła komunikacji internetowej pomiędzy organami Izby a członkami Izby i regularne (dwa razy w tygodniu), stałe dyżury dziekańskie.
Aktywność i medialna dla zapewnienia stałej obecności Adwokatury w mediach (telewizja, radio, prasa) i nowa koncepcja komunikacji społecznej Adwokatury.
Łódzkie know how w postaci akcji wizerunkowej z okresu pierwszej kadencji ORA (lata 2013 – 2016) recypowana przez wiele izb w kraju oraz nowoczesna multimedialna „KRONIKA – kwartalnik Adwokatury Łódzkiej.
Utrzymane – zgodnie z moim zobowiązaniem – najniższe składki samorządowe w kraju, przy wykonaniu wielu dodatkowych nowatorskich zadań samorządowych.
Poprawa warunków codziennej pracy adwokatów w sądach i znalezienie nowych pól kompetencyjnych do wykorzystania profesjonalnego przez adwokatów np. nauka języka migowego dla adwokatów w celu niesienia pomocy prawnej osobom głuchym.
Wzmacnianie więzi wspólnotowej, pomimo znaczącego zwiększenia ilości członków Izby.
Skuteczne zabieganie o obniżenie daniny Izb na rzecz funduszu administracyjnego NRA.
Tani samorząd (niskie ryczałty prezydium ORA i przekazywanie przez dziekana swoich diet na rzecz zadań samorządowych).
Zintegrowanie pod auspicjami adwokatury łódzkiej środowisk skupionych w samorządach zawodów zaufania publicznego Łodzi wokół etosu inteligencji i idei samorządności, jako szczególnej wartości demokratycznego porządku państwowego.
Bliska i wieloaspektowej współpracy z samorządem terytorialnym (przede wszystkim prezydentami Łodzi i Zgierza).
Intensywna na wielu polach aktywności publicznej reprezentacja Izby Adwokackiej poprzez udział we wszystkich istotnych wydarzeniach publicznych w Łodzi.

3. CO PROPONUJĘ WSPÓLNOCIE ADWOKACKIEJ

Przyczyną naszych klęsk jest słaba instytucjonalnie pozycja samorządu adwokackiego w przestrzeni publicznej. Mało kto się z nami liczy. Należy Nasz potencjał publiczny – jako instytucji – budować w bardzo bliskiej współpracy z innymi samorządami zawodów zaufania publicznego. Stanowimy wspólnie reprezentację ok. 700 000 członków wszystkich samorządów. Środowisko samorządów zawodów zaufania publicznego powinno stać się w kalkulacjach polityków dostrzegalną ilościowo grupą społeczną, której nie można bagatelizować.

Uważam, że popełniono błąd ograniczając się do współpracy jedynie z innymi zawodami prawniczymi w ramach koniecznej obrony rządów prawa.

Jest to jedyna droga do skuteczności legislacyjnej Adwokatury. Niebywale profesjonalne merytorycznie eksperckie opinie do aktów prawnych i postulaty legislacyjne, których jesteśmy autorami, nie mają szans powodzenia dopóty, dopóki nie stanie za nimi realna siła społeczna.

Zamiany organizacyjne w pracy NRA

Koniecznym staje się zmiana filozofii funkcjonowania Naczelnej Rady Adwokackiej, która ma wymiar wieloaspektowy, począwszy od zwiększenia efektywności pracy poprzez odnalezienie właściwych proporcji w procesie decyzyjnym pomiędzy Naczelną Radą a Prezydium, a skończywszy na kosztach funkcjonowania NRA.

Postuluję częstsze posiedzenia NRA, przynajmniej raz w miesiącu i to nie wyjazdowe a w siedzibie NRA bądź zdalne (w zależności od pilności spraw i możliwości spotkania bezpośredniego). Prezydium winno być jedynie ciałem wykonawczym, przygotowującym merytorycznie posiedzenia plenarne NRA oraz podejmującym pilne decyzje pomiędzy posiedzeniami plenarnym NRA.
Należy większy nacisk położyć na pracę komisji przy NRA, aby wykorzystać potencjał intelektualny i kreatywność koleżanek i kolegów, którzy formalnie nie piastują żadnych funkcji w organach Adwokatury. Będzie to swoiste upowszechnienie realnej partycypacji koleżeństwa we władzy samorządowej. Praca w komisjach powinna być rozliczana w corocznych sprawozdaniach ze wskazaniem personalnym konkretnych aktywności, aby uczestnictwo w komisjach polegało na pracy, a nie jedynie formalnym udziale, który stanowi jeszcze jeden tytuł w życiorysie.
NRA powinna wspierać inicjatywy oddolne.
Zarządzanie finansami NRA winno polegać na zmianie priorytetów finansowych i przekierowaniu środków przede wszystkim na projekty merytoryczne służące całej Adwokaturze, jak szkolenia, konferencje, publikacje, promocja wizerunku Adwokatury i marki zawodu adwokata oraz dedykowane konkretnym wydarzeniom akcje społeczne i medialne.

Zmiany organizacyjne i strukturalne w Izbach

Doświadczenie uczy, że liczebność Okręgowych Rad Adwokackich jest pod wieloma względami zbyt duża. Należy rozważyć ograniczenie ilości członków Okręgowych Rad Adwokackich np. w Izbach dużych o 30 – 40%. Zwiększy to sprawność pracy tych gremiów i zapobiegnie istnieniu jedynie formalnego członkowstwa z małym zaangażowaniem w pracę Rady. Generalnie należałoby otoczyć Radę wieloma merytorycznymi komisjami, których szefowie będą rozliczani z pracy samorządowej i wykonania zadań przez Dziekanów i Rady. Rozwiązanie to zapewni zdecydowanie większą aktywizację środowiska w funkcjonowaniu izb i we współtworzeniu ich oblicza samorządowego.
Jestem zwolennikiem decentralizacji, wychodząc z założenia, że siła Adwokatury tkwi w Izbach i główne zadania samorządowe również ponadstandardowe powinny być realizowane w Izbach, na co izby powinny dysponować odpowiednimi środkami finansowymi.
Naturalną konsekwencję tego poglądu jest:

ograniczenie wysokości daniny przekazywanej przez izby na rzecz NRA i odejście od sytemu redystrybucji środków, który stał się sui generis instrumentem polityki wewnętrznej w Adwokaturze ze strony decydentów, którzy dysponują środkami;
wymuszenie obniżenia kosztów funkcjonowania NRA;
pozostawienie izbom swobody w zakresie doboru korpusu wykładowców w szkoleniach aplikantów oraz szczegółowych programów szkolenia.

Jestem za skróceniem kadencji organów samorządu do co najwyżej 3 lat. To rozwiązanie zapewni zdynamizowanie pracy samorządowej, szybsze dochodzenie do funkcji samorządowych przez większą liczbę kreatywnych osób z wolą działania dla wspólnoty i świeżym spojrzeniem. Zapobiegnie to powstawaniu zjawiska zasiadywania urzędów i powstawaniu swoistych synekur samorządowych. Jednocześnie nie będzie to przeszkodą w realizacji ambitnych programów, ponieważ dobre programy same się obronią, tj. docenione przez środowisko będą miały szansę realizacji w drugiej kadencji.

Zmiany w sądownictwie dyscyplinarnym

Zmiana właściwości miejscowej izbowych sądów dyscyplinarnych w myśl reguły, iż adwokat nie odpowiada przed sądem swojej izby. Rozwiązanie – choć kosztowniejsze i bardziej skomplikowane organizacyjnie od obecnego – może być jedynym akceptowalnym społecznie, w aspekcie zarzutu kumoterstwa wykorzystywanego przez polityków i funkcjonującego w opinii publicznej.
Skrócenie czasu trwania postępowań dyscyplinarnych poprzez wprowadzenie krótkich terminów do wykonania czynności postępowania na poszczególnych etapach postępowania oraz wprowadzenie doręczeń elektronicznych do stron.
Wprowadzenie mediacji do postępowań dyscyplinarnych.
Obligatoryjne szkolenia dla sędziów sądów dyscyplinarnych i rzeczników dyscyplinarnych.

Zmiany w modelu odbywania aplikacji

Preferowanie zatrudnienia na umowę o pracę przez patrona.
Odejście od szkolenia w zakresie wykładów co do treści prawa.
Zajęcia wykładowe w formie konwersatoriów, rozwiązywania casusów i zajęć praktycznych.
Szkolenie w zakresie prowadzenia kancelarii, jako firmy i nauczanie tzw. umiejętności miękkich.

Poprawa sytuacji ekonomicznej adwokatów i prawnych warunków wykonywania zawodu

W zawodzie skupiającym wyjątkowych indywidualistów należy w wymiarze samorządowym wzmocnić elementy pomocowo-wspólnotowe poprzez poszukiwanie rozwiązań o charakterze socjalnym:

Wzmocnienie programów pomocowo-socjalnych poprzez dokapitalizowanie Funduszu Wzajemnej Pomocy Koleżeńskiej.
Wprowadzenie dla adwokatów dobrowolnych ubezpieczeń grupowych zdrowotnych i programów emerytalnych.
Zabieganie o:

wprowadzenie powszechnego systemu dobrowolnych ubezpieczeń od ryzyka
zdarzeń prawnych dla obywateli na wzór niemiecki;
poszerzenie zakresu przymusu adwokackiego w większości rodzajów spraw;
podwyższenie stawek honorariów adwokackich określanych przez MS, ponieważ w części rodzaju spraw (z prawa pracy, ubezpieczeń społecznych, rodzinnych) zasądzane wynagrodzenia z urzędu wg obecnych stawek są poniżej kosztów prowadzenia sprawy;
wzmocnienie tajemnicy adwokackiej;
uproszczenie i odformalizowanie procedury cywilnej;
przywrócenie silnych gwarancji w procedurze karnej w zakresie prawa do obrony.

Reklama adwokacka

Dopuszczenie reklamy, ale z ograniczeniami dopuszczalności reklamy porównawczej i wartościującej oraz nielicującej pod względem miejsca, formy i treści z godnością i powagą zawodu i roli społecznej adwokata.

Zmiana polityki wizerunkowej Adwokatury i promocji zawodu adwokata oraz koncepcji komunikacji społecznej

Powinna ona polegać na bardzo intensywnych i długofalowych projektach medialnych, również sponsorowanych.
Krótkotrwale jednorazowe akcje winny służyć jedynie mobilizacji i pozyskaniu opinii publicznej dla konkretnych spraw, np. całkowicie stracona szansa szerokiego dotarcia do opinii publicznej ze stanowiskiem Adwokatury w sprawie nowelizacji procedury cywilnej, która jest wyjątkowo formalistyczna i nie zmierza do realizacji w sądach zasady sprawiedliwości. Przedsięwzięcia medialne wymagają dużych nakładów finansowych, na które powinny znaleźć się środki w budżecie NRA.
Koniecznym jest również powołanie Rzecznika Prasowego NRA, ale w drodze konkursu ofert rozstrzygniętego przez ciało kolegialne NRA bądź Prezydium. Podobna procedura powinna dotyczyć wyboru firmy zajmującej się tzw. pijarem.
Wizerunek Adwokatury należy budować również poprzez:

upowszechnienie edukacji prawnej w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych prowadzonej przez adwokatów na podstawie porozumień zawartych z jednostkami prowadzącymi,
obecność przedstawicieli władz samorządu na oficjalnych wydarzeniach i uroczystościach państwowych,
udział samorządu adwokackiego we współtworzeniu wydarzeń na niwie kultury i nauki.

___

Już wkrótce kolejne rozszerzenia mojego programu. Zapraszam do śledzenia.